A fatal and luminous beauty - classic and contemporary elements in the work of Costis GeorgiouSylvio Acatos, Art Critic, Lausanne, October 2001

Ελλάδα, Δύση, Ανατολή; Σύγχρονος χαρακτήρας. Ένας σύγχρονος όμως χαρακτήρας που ξεπηδά από τα σπλάχνα μιας μακρινής παράδοσης και που διαμορφώνεται αδιάκοπα μέσω του διαλόγου των μορφών και του χώρου των έργων κάτω από το σκληρό και γεμάτο σεξουαλισμό φως της σύγχρονης εποχής.
Πίνακες με έντονα στοιχεία κλασικισμού: ανάμειξη μορφών και χρωμάτων, ισορροπία μεταξύ εκρηκτικότητας και μετριοπάθειας, μεταξύ ευνόητου και παρέκκλισης, λεπτότητας και τραχύτητας, τρυφερότητας και βιαιότητας. Βουβή, σκοτεινή και χωρίς εξάρσεις στατικότητα των φόντων_ ήπια και συγκινησιακά φορτισμένη ένταση των πρώτων πλάνων - όπου συχνά αναπαρίστανται άνθρωποι και ζώα. Κάθε πίνακας μοιάζει λουσμένος σε έναν έντονο, πλούσιο και ειδυλλιακά συγκεχυμένο ιριδισμό. Η φρίκη του κόσμου γίνεται, αλίμονο, μία από τις μεγαλύτερες ηδονές. Βλέπουμε τον Φιλόσοφο να προβάλλει μέσα από ένα λευκό, ιώδες και ροζ χρωματικό σύνολο, μαζί με δύο ζώα, στη μέση ενός πύρινου κόσμου, ενός κόσμου γεμάτου από νύχτα και χρυσό... μια σύνθεση πολύ περίτεχνα φιλοτεχνημένη, ένα έργο που φλογίζεται.
Τα πάντα σε αυτόν τον καλλιτέχνη είναι προσμονή, υποδηλώνονται, λανθάνουν, εκφράζουν μια υπαρξιακή φωτιά που σιγοκαίει και το μόνο που μένει είναι να ξεπηδήσουν οι φλόγες.
Κουτί της Πανδώρας, Anonimus, Semper Idem, μερικοί τίτλοι έργων... ο κόσμος στην εποχή μας δεν είναι παρά ένα τεράστιο ψευδοοργανικό σύνολο - στρεβλή παγκοσμιοποίηση - που ασκεί μια επικίνδυνη και μυστηριώδη έλξη...
Γλυπτική: επιθετική, αισθησιακή, κατά βούληση αιχμηρή, διεισδυτική, τελετουργική, μυσταγωγική, χωρίς τυπική μορφή και παράλληλα φοβερά κυκλαδική, με έργα αποτελούμενα συχνά από δύο όγκους ταυτόχρονα διαχωρισμένους και ενωμένους... κάτι σαν την αόρατη πυράκτωση των φυσικών πραγμάτων που αποτυπώνεται μέσα από ιερατικές μορφές. Ένα διατρυπημένο ψάρι και ένας διατρυπημένος κορμός αγάλματος, σειρά θυσιών, μοιραία και φωτεινή ομορφιά
Μια αποτρόπαια και διατεταγμένη τραγωδία, στα όρια της έκρηξης των μορφών, των αισθητικών κανόνων και των τρομακτικών ενστικτωδών αισθημάτων.
Τα σκίτσα του Γεωργίου συγκεντρώνουν κάθε είδους ενέργεια, ουράνια και χθόνια. Διακρίνεται σε αυτά ένας στυλιζαρισμένος πριμιτιβισμός και μια τιθασευμένη αγριότητα. Μια εκρηκτική δύναμη αιώνια ακινητοποιημένη.
Ξεκινώντας από αυτή την αφετηρία, ο κόσμος κατακτάται με την τιθασευμένη δύναμη των ενστίκτων και την αισθησιακή υπέρβαση των αποδεκτών μορφών. Η δύναμη όμως της συγκεκριμένης θεώρησης πηγάζει ακριβώς από το γεγονός πως πίσω από αυτή την εικαζόμενη και ξεκάθαρη έκρηξη των μορφών και των χρωμάτων, των υλικών και του τρόπου επεξεργασίας τους, εξακολουθεί να διαφαίνεται η κυριαρχία της υψηλής πλατωνικής αρχιτεκτονικής του σύμπαντος.
Σε ολόκληρο το έργο του Κωστή Γεωργίου υπάρχει μια πτυχή αιωνιότητας που εκφράζεται με το γενέθλιο φως, το φως της νύχτας που αυλακώνεται από λάμψεις, το μπλε της Κρήτης και τις επιρροές από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Αυτά τα στοιχεία τού προσδίδουν κατεξοχήν ελληνικό χαρακτήρα_ την ίδια στιγμή όμως που το λέμε και το γράφουμε, αντιλαμβανόμαστε πως το έργο του καλλιτέχνη αποκτά οικουμενικό χαρακτήρα χάρη στην έντονη πλαστικότητά του, γεγονός που αποτελεί υπέρβαση του σύγχρονου κόσμου.

Sylvio ACATOS,
Οκτώβριος 2001
Λωζάννη